Zima polskich lasach

Uchodzi za niezwykle cichą porę roku. Aby wiosną wszystko mogło się odrodzić, tak zimą na świat zapada kurtyna ciszy i snu. Ludzie niechętnie wychodzą z domów, ceniąc sobie ciepło i wygodę swoich mieszkań. Ich pupile, chociaż wciąż uwielbiają spacery i zabawy na śniegu, więcej czasu spędzają śpiąc na ulubionym posłaniu. W sen zapadają nawet rośliny, co najlepiej widać gdy obserwuje się cichnące drzewa, których liście najpierw zmieniają barwy, a następnie opadają, by wiosną znów przyozdobić zielenią korony i zaszumieć.

W sen zimowy zapada wiele leśnych stworzeń. Występujący w Tatrach, Beskidach i Karpatach niedźwiedź brunatny zasypia już na początku grudnia, aby obudzić się dopiero w połowie marca. Zimę przesypiają również takie zwierzęta, jak znany wszystkim jeż, ukryty w wyścielonymi mchem i liśćmi, ziemnych jamkach lub pod konarami drzew, spędzając w letargu nieprzyjemne dla niego miesiące od listopada do marca. Również jenoty i borsuki zapadają w głęboki sen, ze sporadycznymi przebudzeniami.Takimi śpiochami, choć już w nieco mniejszym stopniu są szopy, które śpią po kilka dni, przebudzając się na krótkie chwile.

Są też jednak zwierzęta, które nie potrafią przespać tej niedogodnej dla nich pory roku. Łosie, w czasie zimy zamieszkujące głównie lasy iglaste, łączą się wtedy w większe stada, aby łatwiej utrzymać odpowiednią temperaturę, oraz uchronić się przed atakiem drapieżników. Sarny, najbardziej aktywne wieczorem, tworzą małe grupy, a głównym źródłem pożywienia są dla nich rośliny i kora drzew. Jest to również pożywienie dla jeleni, a nawet zajęcy i stanowi ono jedno z nielicznych źródeł pokarmu w tak trudnych warunkach. Znane wszystkim dziki rozkopują śnieg, ryją w ziemi w poszukiwaniu żołędzi, zimujących owadów oraz korzonków, które mogłyby nasycić ich apetyt. Są wtedy zdecydowanie bardziej ruchliwe, a ich wędrówki w poszukiwaniu pożywienia mogą być naprawdę długie. Jest to też czas godów, kiedy to odyńce walczą między sobą. Ten, który zwycięży, pozostaje z lochami, odpędzając od nich niechcianych rywali.

Walkę z niesprzyjającą porą roku podjąć muszą również drapieżniki takie jak wędrujące w stadach wilki czy lisy preferujące bardziej samotniczy tryb życia. Stworzenia te najczęściej polują wieczorem lub nocą – łatwiej wtedy jest się skryć wśród wszechobecnej bieli. W tych mroźnych chwilach, najważniejszym źródłem pożywienia dla drapieżników są kryjące się w swoich norkach gryzonie.

Zima, choć pełna uroku, dla leśnych zwierząt jest prawdziwą próbą przetrwania. Bardzo często dla wielu chorych i osłabionych osobników oznacza ona, że nie będzie im dane zobaczyć wiosny. Wielu leśników i wolontariuszy dokarmia zimą zwierzęta, zostawiając dla nich siano i warzywa w przygotowanych paśnikach. Jeśli kiedykolwiek zechcielibyśmy im w tym pomóc, musimy pamiętać o jednej, bardzo ważnej rzeczy: pod żadnym pozorem nie wolno zostawiać w lesie resztek jedzenia! Po wcześniejszej konsultacji z upoważnionymi osobami, możemy uraczyć leśnych przyjaciół sianem, burakami czy marchwią. Musimy też pamiętać, że prawa natury, choć brutalne, mają swoje uzasadnienie. Surowe, zimowe warunki są jedną z przyczyn, dzięki której zostaje zachowana naturalna równowaga. Gdyby nie nadmierne dokarmianie zwierząt zimą, nikt prawdopodobnie nie mówiłby o zbyt dużej populacji niektórych leśnych gatunków.

Auto: Agnieszka Wojcieszek Data publikacji: 30 listopada 2017 Dodano w kategorii: WYDARZENIA